Sevgili dostlar, düşünüyorum da bazen dilsiz olmak mı gerekir? Çünkü toplum olarak okuma özürlüyüz.. Kimin evine günlük gazete giriyor, kimin evine ay da bir kitap, dergi vs.. alınıyor? Öncelikle çevremize bakarak yanıt arayalım…Çok nadir, di mi? Aydınlanma çağını yaşamadığımız için kitap, gazete okumak bizlere külfet gibi geliyor..Kulaktan dolma bilgilerle yetiniyoruz..Halbu ki okusak, araştırsak o zaman sorgulamayı da öğreniriz..bundan 30 yıl önceye gidersek bir okuma kültürü vardı ama teknolojik gelişimler zaten yük olan OKUMA olayını iyice geri plana attı; artık sosyal medya da yazan herşey bizim için doğru kabul ediyor ve gündelik yaşamımızı ona göre şekillendiriyoruz…
Bizi yönetenlerin dahi okuduğunu sanmıyorum, çünkü meclis konuşmalarına bakıyorsun, bizi temsil edenler, günlük olarak kullanılan 50-100 kelime dışında bir konuşma derinliği ortaya koyamıyorlar..Analizleri, inanın sokak kahvelerinde konuşulan ağza benziyor..Parti sözcüleri, grup başkanvekilleri, milletvekilleri vs. genel kültür alanında bir sınava girseler, 100 üzerinden 50 alacak olan bir elin parmaklarını zor geçer.. Bu aynı zamanda tiyatro sanatçıları, halkın sesi olan gazeteciler, oda başkanları, belediye başkanları, sendika başkanları vs. içinde geçerlidir..içlerinde okuyanların az sayıda olduğunu düşünüyorum..
Bazen siyasi,basın, sanatsal ve kültürel toplantılarına katılıyorum, gördüğüm manzara karşısında DİLSİZ oluyorum..İnsanlar önlerine ikram edilenleri bir an önce yiyip, içip herhangi bir soru-yanıt bölümüne girmeden, dinleyip çekip gitme telaşı içindeler…Ya arkadaşım, hiç mi yemediniz, içmediniz, bu telaş niye? Entellektüel birikimi olmayanlar, çeşitli etiketlerle dolaşıyorlar ama üstleri dolu (!) altları boş şekilde yaşamaya devam ediyorlar…
Şimdi daha iyi anlıyoruz, KÖY enstitülerini niye kapatıldı, okumamızı istemediler; çünkü okursak matematiği, coğrafyayı, genel kültürü daha iyi kavrar, topluma daha çok faydalı oluruz ama nerdeeee? Sonuç, bunca boş beleş konuşanlar arasında “DİLSİZ “ olmak , bir engel değildir..
Saygılarımla..