Evet Sevgili dostlar şöyle biraz geriye gidelim; ilkokul yıllarında SIRA arkadaşımızla ve haftada bir KÜME çalışmasında ise diğer arkadaşlarla, ne kadar samimi, ne kadar içten, ne kadar çok DOSTLUK ve GÜVEN duyan bir ortam olurdu.. Arkadaşlık ve güvenin tohumu o sıralarda atılırdı. Sözlüye kalkacak olan sıra ya da KÜME çalışmamızı sunacak arkadaşımıza, heyecanını bastırmak için ne kadar çok moral verirdik, bilmem hatırlar mısınız? Sıra arkadaşımızla ekmeğimizi, suyumuzu bölüşür,onun sorunlarını dinler çocukça çözüm yolları sunar ve kendi sorunlarımızı, o arkadaşımızla paylaşırdık ve eve mutlu dönerdik.. Yaz tatillerini hiç sevmezdik, çünkü arkadaşlarımızı özler, okulun açılmasını dört gözle bekler ve o ilk gün, o güven duyduğumuz arkadaşlara özlemle nasıl sarılırdık? Sonra iş tatil anılarına gelir, bıkmadan usanmadan birbirimizi dinlerdik..
Şimdi ise bırakın arkadaşlığı, ne dostluğun, ne güvenin esamesi okunuyor; herkes bir çıkar peşinde, herkes haklı, herkes dürüst, herkes namuslu ama ortalık GÜVENSİZ ve ŞEREFSİZ kaynıyor.. Çocukluk güzelmiş be! Keşke büyümeseydik!
Saygılarımla..