Hayat, nefes aldığımız sürece yeniden filizlenir. Her şeyin belli bir vakte ihtiyacı vardır.
Tohum; toprak altında, karanlıkta, kör, güneşe hasret kalır. Üşür, susar ama asla umudunu yitirmez. Bilir ki; beni toprağın yüreğine karanlığa bırakan kişi, bir gün mutlaka gelir ve beni yeniden gün yüzüne çıkartır diye…
Elbet bir gün tüm ışıltısıyla ve coşkusuyla güneş açar, harını artırır, hava ısınır. Su, kendini korumak için buharlaşır; bulutlara yükselir; zamanı gelince yağmur olur; yere iner ve aslına döner tüm mazlumlara hayat vermek için can vermek için...
Fabrika ayarlarına dönmüş ve kibrinden arınmış insanoğlu yine iyilik yapmayı ve değerlerine sahip çıkmayı hatırlar. Yeniden kalpler ısınır, insanlar kaynaşır, siyasi kutuplaşmalar çözülür, adaletsizlikler biter!
Irk, renk, dil, inanç ayrımı olmaksızın dostlar, bereketli ve güzel sofralarda tekrardan buluşur. Yeryüzü bayram yerine döner.
Sonra yeniden gülmeyen yüzler ve gözler ışıldamaya başlar güzel ülkemde ve dünyada. Kısaca umut et, sabret ve düşün! Unutmayalım ki, insan düzelirse dünya düzelir.
Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim. Bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden…
Sevgi ve aşk ile
Güray Gökal
Kişisel Gelişim Uzmanı, Yazar ve Eğitmen
